هَرکس دهـان به مـدحِ شُما باز می‌کند            عـیـسی مسـیح می‌شود، اِعجاز می‌کند
یک بار زائری که به مهمانی‌اَت رسید            هنگـامِ رفـتَـنَـش به جَـنـان ناز می‌کـند

مـرغِ دلـم به شـوقِ زیارت شبانه روز            تـا گـنــبـدِ طـلای تـو پــرواز مـی‌کـنـد

عَلّامه، قَدرِ فَهمِ خودش دَر کلاسِ دَرس            شَـرحی برای وَصفِ تو آغـاز می‌کـند

آئــیــنــۀ تَـــمــامِ جَــمــالِ مُــحَــمَّـــدی
تـنـهـا تـویـی کـه عــالِـمِ آلِ مُـحَــمَّـدی

هر زائری که در حرمت بی ریا نشست            شـانـه بـه شـانـۀ هـمـۀ اَنــبـیـا نـشـست
یک لحظه با نفـس زَدَنش در حریمِ تو            یک عـمـر زائـرِ تو کـنـارِ خدا نشست
با نُسخـۀ تو تا به قـیامت سَلامت است            هر لاعَلاج، تا که به دارُالشَّفاء نشست
دورَش کـنـنـد زآتـش دوزَخ، مَـلائـکـه            آنکَـس که در جـوارِ امامِ رضا نشست

هر مُـدَّعیِ عِـشق، که عـاشق نمی‌شود
هـرکَـس به خـادمیِ تو لایـق نمی‌شـود

از حَـبـسِ سَـردِ فـاصـلـه آزاد می‌شـوم            وقـتـی دَخـیـلِ پـنـجـره فـولاد مـی‌شوم
تو دانـه ریـخـتـی و شُـدم جَـلـدِ بـام تـو            تـنـهـا اسـیــرِ دامِ تـو صـیّـاد مـی‌شـوم
از من خرابتر به حرم زائری که نیست            امـا بـه یـک نـگـاهِ تــو آبــاد مـی‌شـوم
وقـتـی عـلیِ عـالـیِ اَعـلایِ مـن تـویی            من نـیـز در رکـابِ تو مـقـداد می‌شـوم

نـزدِ تـو مـی‌رســیـم زِ دارُالـوِلایــه‌ات
جـایـی نـمی‌رویـم بِـجُـز زیرِ سـایـه‌ات

آقا قـسم به لطـف و کرامـاتِ بی‌حَـدَت            آقــا قــسـم بـه زلـفِ سـیــاهِ مُـجَـعَــدَّت
آقا قـسـم به خـسـته دلانـی که مانـده‌انـد            در آرزوی دیدنِ آن صحـن و مرقَـدَت
ای کـاش مـی‌پَـریـد شـبــیـهِ کـبـوتـران            دلـهـای ما هـمیـشه به اطرافِ گُـنـبَدَت
تنها نه ما به شوقِ حَرَم ضَعف می‌کنیم!            حـتّی بهـشت هـم شده مجـنونِ مشهَدَت

بَـر سَـر درِ حَـریـمِ دلِ مَن نِـوِشـتـه‌انـد
خاکِ مرا زِ خاکِ خُراسان سِرِشـته‌اند

وقتی که نورِ شمسِ جمالت طلوع کرد            پروردگار، خـلـقـتِ ما را شـروع کرد
کـعـبـه زِ بـارگـاهِ شـمـا فـیـض می‌برد            از شوقِ تو، دلم سوی کعبه رُکوع کرد
عـلـمِ تو ارثی اَست زِ دریای عـلم حق            هر عالِمی رسید حضورت، خشوع کرد
کـوهِ اُحُـد شـنـیـد چـو هـم نامِ حـیـدری            یک یاعلی کِشید و به پایت خضوع کرد

“هو یا رضا” به نامِ تو “هو یا علی مدد”
در خـاک می‌رویم هـمه با “عـلی مدد”

ما بـا ولایتِ تو به خورشـیـد می‌رسیم            بـر اوجِ بـی‌نـهـایتِ تـوحـیـد می‌رسـیم
ما با محـبّـتِ تو که گـنـجی بُـوَد به دل            آنجـا که جـبـرئـیـل نـمی‌دیـد می‌رسـیم
مـا بـا عـنـایـتِ تـو به اِحـیـای اَمرتـان            بر آن کـمـالِ ناب که گـفـتـید می‌رسـیم
ما افـتخار، با تو فـقـط کـسب می‌کـنـیم            آری به هر کجا که بخـواهـید می‌رسیم

مـا بـی‌رضـایتِ تـو خـدایی نمی‌شـدیـم
بی‌اذنِ تو که کـرب و بلایی نـمی‌شدیم

تنها به تخت و تاج شما التماسِ ماست            هر شب به آستان تو حمد و سپاسِ ماست
وقـتـی دلـم بـرای حـرم تـنـگ می‌شود            یک یا امام رضاست که رمزِ تماسِ ماست
جـای محـبـتّـت صدفِ سیـنـۀ من است            این هم زِ لطف مادرِ گوهرشناسِ ماست
گرم است پشتِ کـشور ما به حـریم تو            محکم به رَأفتِ تو نظام و اساسِ ماست

ای آبـروی کـشـورِ ایـران، اَبَـاالـحـسن
دستم بگیر، حضرت سلطان، اَبَاالحسن